AVUKAT MEHMET KILIÇ

Duygular somurulmus Insanlik mi olmus 2 fotograf hayatlar solmus Mahluku esrefe nolmus Zircirlenmis omurler suya Kacis mi isyan mi pusuya Irzina gecmis bu medya Yonlendir ahmaklar güya Soyuna kufredile haber madem Al keyf ile eşine buzlu badem Haktir milletin irzina hey adem Uyuyan aptaliz uyanik alem Bunca hakaret azdir Padisahini azdir Gavvat ol farzdir Peşkeş ilen na'musuna NEFİ

Özgürlük bir sanci Bir cocuktur o İçimizde büyüyen Bekler kalbin her ritmini Bakişlari vardir Masum 17 sinde bir kiz cocugu Helaldir öpüşü alnindan Heycan verir dokunuşu Özgürlüktür , adi konmuş Asik oldugun kiza dokunusundaki Sonsuzluk Bir mektuptur bekledigin Sevişmedir aslinda Onsuz tat alamazsin dunyadan Nefes almak yük ve fuzulidir Yemek fazlalik. Adi ozgurluktur belki de Kendisi yokluktur. Yok olmaktir kendinde Kendini bulmaktir onda. Sevdigin kadindir Ne onunla ne de onsuz Yildizlar kadar uzak ve parlak Dunya kadar berbat bir tutku Gunse kadar yakici ve vazgecilmezdir. Onun adi ozgurluktur. NEFİ

Sabr-ı sebattir aydin geceye giden yollar, Geceden dem vurmamak lazimdir on da da hayir var idi bir inde lafzı zor degildir. Ey kendi insan , hayat-ı hayvan meskulunde otlayan nafile aşkim! Buldun mu beni ne beklersin amel-i defteri? NEFİ

Bu ne tevazudur ey müstakbel sevgili! Yokluk bilmez midir gönlün aşka meyili Gönye şaşirtir da gözlerinin bir fer'i Aşka aşkla yanmaz midir bir suretin Ne fani ebed idi, zati haline müstakbel Tuz idi çorbaya, alinca karşıma mabel Aşk-ı izdivac dilenir sanma sana iki el Ey AŞK'ın kızı taşkınsın ben ise müptezel NEFİ

Zaman miydi gecen Ebed mi omurden Solan bir bir ask Insan hani fani Baglac tumlec... Yerleşir sinsice Uyutur ruhanidir bir de Yalnız yasar İnsan ve timsah misali Her anda farkli Mekanda carkli Evveli tarkli... Tasnifi yok idi an-i tadinca Beyin dagarciginda karinca Yor ki agar sac ben beniz Nuktesine varinca Kalip soktur mezkuriyetine Ey nefsi insan Tasavvuf ehli ekli pencere baksan unutur tavana, tabani Gorsen aynaylan arkani Muskilin budur Halin ilen debelen kudur. NEFİ

Meşkin sarap imis deyu Eşkin harap imiş, bey deyu Arap haram, imdi deyu; Hayyam, hicriden eyu Paydi üzüm necusi Yeme meyve combasi oteki zemzemin hurisi Cennet ki nefsi beşeri si Irgalan ates-i cehennem Doğurur beşeri alem Mesrefinedir cümlem Sinkaf azdir madem Al birkaç gözlü badem Ye iç eğlen zürriyet-i adem Kana-atsan da vur şarabı Bu ne akıl, sekl-i arabı Müstenit kafi mahl akafi Poemi garb-i huyduri Toksin cümle feyziyle Derler ki rızasın eyle Dolan yılan insan peksimet Ekmek bulan şarap kısmet İçme müslim içtin kafir İnan islam ekseri hayyam Ne mucbir vak-i namaz-i beş Gayri zaman oldun yek leş Ne de zalim alim murit Nefsiyle halim der mursit Selami ver almak farz Huzura al talep arz Verdin al, aldın ver; tabiat Öşür sanki rüşvete biat Kurgu teselsülden müptela Oldun odun asırlar sela Gayri sahih hayyamda Dizgin asrı çal-samda Ahzu kabz Mehmet Handa Musk hilaf ümmet anda NEFİ